Slide background

Εισαγωγή στη Φιλοσοφία

1. ΓΕΝΙΚΑ

Σχολή Χημικών Μηχανικών Μηχανικών Περιβάλλοντος
Επίπεδο Σπουδών Προπτυχιακό
Κατεύθυνση -
Κωδικός μαθήματος ΚΕΠ 104 Εξάμηνο Σπουδών 4ο
Είδος μαθήματος Επιλογής
Αυτοτελείς Διδακτικές Δραστηριότητες Εβδομαδιαίες Ώρες Διδασκαλίας Πιστωτικές Μονάδες
Διαλέξεις 3
Θ=3, Α=0, Ε=0
3
Τύπος Μαθήματος Γενικών Γνώσεων
Προαπαιτούμενα Μαθήματα  
Γλώσσα Διδασκαλίας και εξετάσεων Ελληνική
Το Μάθημα προσφέρεται σε φοιτητές ERASMUS Όχι
Ηλεκτρονική Σελίδα Μαθήματος (URL) https://www.eclass.tuc.gr/modules/auth/courses.php?fc=44

 

2. MΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Μαθησιακά Αποτελέσματα

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής/τρια θα είναι σε θέση να:

  • Αναγνωρίζει την ουσία του αυθεντικού φιλοσοφείν ως σύλληψη της εκάστοτε εποχής στη σκέψη, την ορολογία, τις βασικές φιλοσοφικές έννοιες και κατηγορίες και την ιδιοτυπία της επιστημονικής φιλοσοφίας, σε αντιδιαστολή με ποικίλες προεπιστημονικές απόψεις και αντιλήψεις.
  •  Αναλύει την θέση και τον ρόλο του γίγνεσθαι της φιλοσοφίας στην ιστορία του πολιτισμού, την μετάβαση από την ανθρωπομορφική-ανιμιστική μυθολογική/μαγική πρωτόγονη πρόσληψη της πραγματικότητας στη βαθμιαία αντιδιαστολή ανθρωπομορφοποίησης και αποανθρωπομορφοποίηση
  •  Διακρίνει την θέση και το ρόλο της αντίθεσης πνευματικής-χειρωνακτικής εργασίας στο γίγνεσθαι του φιλοσοφικού στοχασμού, την σημασία του βασικού ερωτήματος/προβλήματος της φιλοσοφίας, την κλιμάκωση των προβληματικών, των θεματικών, των εμφάσεων αλλά και των μεθόδων.
  • Συσχετίζει (Γνωρίζει) τις προϋποθέσεις, την εμφάνιση, την διαμόρφωση και ανάπτυξη του φιλοσοφικού στοχασμού με τα αντίστοιχα στάδια του γίγνεσθαι της ανθρωπότητας, των αναγκών, της εργασίας/παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας.
  • Εκτιμάει (Συνθέτει) ορθολογικά την θέση και τον ρόλο της φιλοσοφίας στην κοινωνία ως ολότητα με έμφαση στο κοινωνικό συν-ειδέναι, στην οργανική σχέση γνώσης και συνείδησης, σε συνάρτηση με τις βασικές μορφές της κοινωνικής συνείδησης, αλλά και την σημασία της έρευνας στο πεδιο
  •  Εξετάζει τις βασικές φιλοσοφικές έννοιες, τις κατηγορίες και τους νόμους της διαλεκτικής στις περιοχές της οντολογίας, της θεωρίας της γνώσης και της λογικής (τυπικής και διαλεκτικής) σε συνάρτηση με το πρόβλημα της μεθόδου επιστημονικής έρευνας.
  • Ερμηνεύει την αναγκαιότητα και την ιδιοτυπία του φιλοσοφείν ως αναγκαίου στοιχείου της συνείδησης της προσωπικότητας, ως αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία του πολιτισμού της εκάστοτε εποχής.
Γενικές Ικανότητες
  • Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις
  • Αυτόνομη εργασία
  • Παραγωγή νέων ερευνητικών ιδεών
  • Σεβασμός στη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα
  • Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον
  • Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου
  • Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
  • Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης
  • Γραπτή επικοινωνία
  • Προφορική επικοινωνία
  • Πρωτοβουλία
  • Εναλλακτική/Καινοτόμος σκέψη
  • Επίλυση προβλημάτων
  • Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον

3. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

  1. Το πλαίσιο και τα βασικά ζητήματα της προβληματικής του μαθήματος. Εισαγωγή. Αρχικοί ορισμοί. Αναγκαιότητα, ιδιοτυπία και λειτουργίες του φιλοσοφείν. Φιλοσοφία και νεότητα. Πότε, που σε ποιόν και γιατί χρειάζεται η φιλοσοφία. Το βασικό ερώτημα/πρόβλημα της φιλοσοφίας και οι δύο πτυχές του (οντολογική & γνωσιολογική). Η ιστορικότητα της φιλοσοφίας, και το πρόβλημα της αντικειμενικότητας. Η φιλοσοφία στην ιστορία ως σύγκρουση σχολών και τάσεων. Το αυθεντικό φιλοσοφείν ως σύλληψη της εκάστοτε εποχής στη σκέψη, η ορολογία,οι βασικές φιλοσοφικές έννοιες και κατηγορίες και η ιδιοτυπία της επιστημονικής φιλοσοφίας, σε αντιδιαστολή με ποικίλες προεπιστημονικές απόψεις και αντιλήψεις/στερεότυπα της καθημερινής τύρβης & συνείδησης.
  2. Αναδρομή στην ιστορία της φιλοσοφίας. Προϋποθέσεις της φιλοσοφίας. Μυθολογία και μαγεία ως βασική μορφή πρόσληψης του κόσμου στην πρωτόγονη κοινότητα τροφοσυλλεκτών και ως μήτρα-προϋπόθεση από την άρση της οποίας ανακύπτουν όλες οι μετέπειτα μορφές κοινωνικής συνείδησης. Η μετάβαση στην παράγουσα κοινωνία (κτηνοτροφία & γεωργία), ο ανταγωνιστικό καταμερισμός της εργασίας, το υπερπροϊόν, η πατριαρχία και η εμφάνιση τάξεων. στην ταξική κοινωνία.
  3. Η θέση και ο ρόλος του γίγνεσθαι της φιλοσοφίας στην ιστορία του πολιτισμού, η μετάβαση από την ανθρωπομορφική-ανιμιστική μυθολογική/μαγική πρωτόγονη πρόσληψη της πραγματικότητας στη βαθμιαία αντιδιαστολή ανθρωπομορφοποίησης και αποανθρωπομορφοποίησης, εν τω γεννάσθαι θρησκείας και ορθολογικής φιλοσοφικής προσέγγισης (επιστήμης) στις αρχαίες βαθμίδες διαμόρφωσης του πολιτισμού.
  4. Η πρωταρχική εμφάνιση της φιλοσοφίας στην δουλοκτητική κοινωνία. Η φιλοσοφία της κλασικής αρχαιότητας. Η καταλυτική συμβολή του Ηρακλείτου. Η αυθόρμητη-αφελής διαλεκτική. Φυσική φιλοσοφία και «λόγος». Σοφιστές, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης και Επίκ.. Ελληνιστική - Ρωμαϊκή Φιλοσοφία.
  5. Η φεουδαρχική κοινωνία και η μεσαιωνική υποβάθμιση της φιλοσοφίας σε ρόλο θεραπαινίδας της θεολογίας/θρησκείας στη βάση του θρησκευτικού δογματισμού. Η σχολαστική φιλοσοφία και η σύγκρουση νομιναλισμού – ρεαλισμού.
  6. Το ιστορικό γίγνεσθαι της κεφαλαιοκρατίας και η διαμόρφωση της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Η μεταφυσική και το μηχανιστικό κοσμοείδωλο. Ο Διαφωτισμός και κλασική αστική σκέψη. Εμπειρισμός και ορθολογισμός.
  7. Μεταφυσική και διαλεκτική. Η ιδεαλιστική διαλεκτική της Γερμανικής κλασικής φιλοσοφίας. Η ιδεοκρατική διαλεκτική και ο πανλογισμός του Χέγκελ ως κορύφωση της διαμόρφωσης του φιλοσοφείν. Το πρόβλημα της αποξένωσης/αλλοτρίωσης και της άρσης της.
  8.  Η αρχή της ανάπτυξης της φιλοσοφίας στη βάση των αναγκών της επαναστατικής κριτικής θεωρίας και πράξης. Η φιλοσοφία του Κ. Μαρξ στο πλαίσιο της (διεπιστημονικής συνθετικής) επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας που εισήγαγε. Η έναρξη της συνειδητής διαλεκτικής σύνθεσης.
  9. Η περίοδος των επιγόνων. Επαναληπτικές αγκυλώσεις και αποδομητικές τάσεις. Υπαρξισμός, Φιλοσοφία της ζωής, Θετικισμός, Πραγματισμός, Νεοεγελιανισμός, Λογικός θετικισμός, Η “γλωσσική στροφή”, η “Μεταμοντέρνα κατάσταση”. Ανορθολογισμός εναντίον ορθολογισμού, αντιεπιστημονισμός εναντίον επιστημονισμού.Σύγχρονες τάσεις και ρεύματα. «Νέες» μορφές ανορθολογισμού και σκοταδισμού. Η αναγκαιότητα και οι δρόμοι της περαιτέρω ανάπτυξης της επιστημονικής φιλοσοφίας (θεωρίας και μεθοδολογίας) ως όρος συνειδητής αποτροπής των τάσεων αυτοκαταστροφής της ανθρωπότητας και εναλλακτικής προοπτικής/διεξόδου απ’ τα αδιέξοδα. Η διαλεκτική ανάπτυξη-άρση της φιλοσοφίας και του βασικού ερωτήματος/προβλήματός της στην προοπτική της συνθετικής επιστημονικής κοσμοθεώρησης της διαστημικής εποχής του μέλλοντος.
  10. Οι βασικές φιλοσοφικές κατηγορίες και οι νόμοι της διαλεκτικής.Η «αντικειμενική λογική» ως «Οντολογία»..-Το είναι, (ποιόν, ποσόν, μέτρον). Η ουσία (φαινομενικότητα, ταυτότητα, διάκριση, διαφορά, αντίθεση, αντίφαση, μορφή και περιεχόμενο, όρος). Φαινόμενο και η εν ενεργεία πραγματικότητα. Ζητήματα θεωρίας της γνώσηςΔιαλεκτική υποκειμένου – αντικειμένου. Αλληλεπίδραση, αντανάκλαση, αισθαντικότητα, ψυχισμός. Σημεία, σύμβολα, κώδικες, Γλώσσα και σκέψη. Προεπιστημονική και επιστημονική γνώση, εμπειρικό και θεωρητικό, διάνοια και λόγος, ιστορικό και λογικό. Το πρόβλημα της μεθόδου. Η αντιφατικότητα της γνωστικής διαδικασίας. Δημιουργική φαντασία και διαίσθηση. Η διαλεκτική απόλυτης και σχετικής αλήθειας. Δογματισμός και σκεπτικισμός. Θεωρία και πρακτική. Κατηγορίες και νόμοι της διαλεκτικής. Διαλεκτική λογική ως επιστήμη για την θεωρητική νόηση. Τυπική και διαλεκτική λογική.
  11. Κοινωνική Φιλοσοφία. Η κοινωνία ως οργανικό όλο.Η δομή της ανάπτυξης της κοινωνίας.Η απλούστατη σχέση της κοινωνίας ως διαδικασία. Η διάρθρωση της απλούστατης σχέσης.Η μετάβαση απ’ την απλούστατη σχέση στην ουσία της κοινωνίας. Αναβαθμοί του ψυχισμού και μετάβαση απ’ τον ζωώδη ψυχισμό στην ανθρώπινη κοινωνική συνείδηση.Η ουσία της κοινωνίας. α) Εργασία και παραγωγή ως διαδικασία ανταλλαγής ύλης μεταξύ ανθρώπου και φύσης. β) Σχέσεις παραγωγής  (εργασιακές σχέσεις).
  12. Το φαινόμενο και η εν ενεργεία πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Η κοινωνική συνείδηση και οι μορφές της. Το εποικοδόμημα.Οι άνθρωποι ως προσωπικότητες. Κοινωνική τυπολογία προσωπικοτήτων.
  13. Σύνοψη και συναγωγή γενικών πορισμάτων. Η επιστημονική φιλοσοφία ως αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία της εκάστοτε εποχής. Το φιλοσοφείν ως αναστοχαστική διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ είναι και συνειδέναι για τον προσδιορισμό της στάσης του υποκειμένου έναντι των αντικειμενικών όρων της ύπαρξής του, της θέσης, του ρόλου και των προοπτικών του ανθρώπου και της κοινωνίας.
  14. Κατά την διάρκεια των παραδόσεων/διαλέξεων, αλλά και μετά το πέρας εκάστης, τίθενται ερωτήματα, προτάσεις κ.λπ. των φοιτητών/-τριών και γίνεται συζήτηση. Ερωτήματα τίθενται και μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας ευθέως ή/και μέσω της πλατφόρμας του μαθήματος στο www.eclass.tuc.gr Όταν ανακύπτει η αναγκαιότητα περαιτέρω διευκρινίσεων και ανάλυσης κάποιων θεματικών ενοτήτων, γίνονται συμπληρωματικά φροντιστηριακά μαθήματα - σεμινάρια διά ζώσης ή με τηλεδιάσκεψη.

4. ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ και ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Τρόπος Παράδοσης Στην αίθουσα διδασκαλίας
Χρήση Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών Υποστήριξη Μαθησιακής διαδικασίας μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας e-class
Οργάνωση Διδασκαλίας Δραστηριότητα Φόρτος Εργασίας Εξαμήνου (ώρες)
- Διαλέξεις 39
- Φροντιστήρια 6
- Αυτοτελής μελέτη 25
- Σεμινάρια 5
Σύνολο Μαθήματος 75
Αξιολόγηση Φοιτητών Τελική γραπτή εξέταση, 100% του βαθμού

5. ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ ΒΙΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

  • Βιβλίο Εύδοξος [32999249]: Η λογική της Ιστορίας, Βαζιούλιν Βίκτωρ Αλεξέγιεβιτς
  • Βιβλίο Εύδοξος [18063]: Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ

6. ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ

Υπεύθυνος/η μαθήματος: Διδάσκεται από τη Σχολή ΜΠΔ
Διδασκαλία μαθήματος: Διδάσκεται από τη Σχολή ΜΠΔ
Φροντιστηριακές ασκήσεις:  -
Εργαστηριακές ασκήσεις:  -